ریشهر بوشهر یکی از آثار تاریخی وشناخته شده در ایران است که در بخش مرکزی شهرستان بندر بوشهر و در جنوب شهر بوشهر واقع شده است. منطقه ریشهر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
آثاری که د ر سالهای ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۷ در این شهرکشف شده اند قدمتشان به هزاره سوم تا هزاره اول پیش از میلاد میرسد.
در بین آثارکشف شده توسط تیم باستان شناسی فرانسوی کتیبههای میخی عهد «شو تروک ناخنوته» و آثار بناها و اشیا مفرغی و سفالهای نقش داری وجود داشت که نتایج تحقیقات روی این آثار گواه بر این واقعیت بود که ریشهر از هزاره دوم قبل از میلاد مسیح یکی از شهر های مهم امپراتوری عیلام بودهاست ، همچنین از آجر نوشتههای عیلامی معلوم میشود که این شهر در آن عصر به نام «لیان» خوانده میشدهاست.
در دنیای قدیم،همجواری مرزهای جنوبی فلات ایران با دریا به مردمان فلات هند که برای تجارت با سرزمین های ایران و دشت بین النهرین از آب های ساحلی استفاده کنند، به همین دلیل ریشهر(لیان) یکی از مهم ترین حلقه های ارتباطی بین تمدن های شرق و غرب به شمار می رفته است.
نام شهر ریشهر خلاصه شده «ریوارد اردشیر» است. اردشیر بابکان در زمان حکومت خود شهرهای زیادی را بر پا نمود که از جمله این شهر ها ریوارد اردشیر(ریشهر) بود.
ریشهر در دوران ساسانیان به عنوان یکی از مهم ترین مراکز علمی و ادبی بود و به همین دلیل دانشمندان و نویسندان زیادی در این شهر زندگی می کردند.
گفته میشود ریشهر در قرن شانزدهم در حدود دو هزار خانه مسکونی داشته است و دو منطقه باستانی «تل پی تل» و «شاه نشین» نیز در همان حوالی ریشهر شناسایی شدهاند . آنطور که گفته میشود در زمان نادر شاه جمعیت ریشهر به بوشهر منتقل شدند و در نتیجه ریشهر متروکه ماند.
