خانه امام جمعه در خیابان ناصرخسرو، پایینتر از میدان امامخمینی و در کوچهای به همین نام و به شماره پلاک ۳۷ واقع شده است، این بنا نخست خانه میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین شاه بود و بعدها حاج سیدابولقاسم امام جمعه آنجا را خریداری نمود و در آن ساکن شد.
حاج سیدابوالقاسم امام جمعه پسر ارشد سیدزین الدین امام جمعه و نوه دختری معیرالممالک (نظام الدوله) بود که پس از فوت پدر، امامت جمعه و تولیت مسجد امام را برعهده گرفت و چندی بعد با دختر مظفرالدین شاه، شکوه الدوله (زن سابق موقرالسلطنه) ازدواج کرد. حاج ابوالقاسم امام جمعه از اواخر حکومت محمدشاه قاجار تا چندی بعد از مشروطه، عهدهدار منصب امامت جماعت تهران بود.
قدمت خانه امام جمعه به دوره قاجار و به سال ۱۳۰۰ شمسی میرسد که بنایی است اعیانی و دو بخش اندرونی و بیرونی دارد، بخش اندرونی آن محل سکونت خانواده و خدمه بود که اکنون تخریب و به مدرسه تبدیل شده است و این بخشی که امروزه در معرض نمایش است بخش بیرونی عمارت بوده که محلی برای پذیرایی مهمانان امام جمعه بوده است.
این بنا نیز مانند بسیاری از خانههای اعیانی قاجاری دارای تزئینات مفصلی است، فضای داخل عمارت با تصاویر زنان با پوشش غربی، آینهکاری و گچبریهای زیبا تزئین شده است.
محلهای که این خانه در آن واقع شده در گذشته به نام محله عودلاجان شهرت داشته است و تکیه دولت سابق هم در همین محله و با اندکی فاصله از خانه امام جمعه قرار داشته، خانه امام جمعه در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۷۵به ماده ۱۷۷۲ در فهرست آثار ملی ثبت گردید.
مرمت این بنا در سال ۱۳۵۱ شمسی به پایان رسید، اما در سال های بعد در اثر حوادث بسیاری از جمله، احداث پارکینگ طبقاتی در مجاورت آن، انفجار بمب در میدان امام و اصابت راکت به آن یا اصابت موشک رژیم بعثی در فاصله ۲۵ متری خسارات جبران ناپذیری را متحمل شده است.
آدرس:
تهران – خیابان ناصرخسرو – کوچه امام جمعه – شماره ۳۷