تماشاگه زمان در سال ۱۳۴۶ توسط حسین خداداد خریداری شد، حسین خداداد بازرگان، صنعتگر و کارآفرین ایرانی است که تصمیم گرفت باغ فعلی موزه را که در دست وراث عبدالله خان منصور بود خریداری و به یک اثر هنری تبدیل کند.
مساحت کلی مجموعه ۵۰۰۰ مترمربع است که عمارتی با زیربنای ۷۰۰ مترمربع زیر نظر استادان معماری ایران، در آن بنا شده است.
گچبریهای زیبایی که در این عمارت به چشم میخورد، درون ساختمان ترکیبی از سبک فرنگی و ایرانی و در سردرها و حاشیهها ترکیبی از سبک قاجاریه و جدید است که زیر نظر استادانی نظیر استاد کاشی برای معماری بنا، مهندس ابتکار به عنوان مشاور ساختمان و طراحان گچبری نظیر حاج عبدالکریم نوید تهرانی، استاد فرهاد یحیی پور و حاج علی شیخی ساخته شده است.
اتاقی با گچبریهای خاص و زیبایی در این بنا وجود دارد که اثر سه برادر هنرمند اصفهانی است و به همین دلیل به اتاق اصفهانیها معروف است، گچبریهای این اتاق برگرفته از اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو اصفهان و مربوط به دورهی صفویه است همچنین در اتاق تابلویی به نام تابلوی آفرینش نیز گچبری شده است.
این اثر در ۲ بهمن ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۶۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست، که سیر تکامل انواع ساعتهای متعلق به سدهی هفدهم تا بیستم میلادی را به نمایش گذاشته است.
انواع ساعتهای جیبی که متعلق به شخصیتهای تاریخی و سیاسی هستند، انواع ساعتهای کارتزنی، شیفت نگهبانی، ساعت کشتی، ساعت شنی، ساعت آبی، ساعت رومیزی و ساعتهای دیواری در این موزه در معرض نمایش است.
همچنین بخشی از عمارت به اسنادی درباره گاهشماری جلالی و پیشینه آن در ایران اختصاص یافتهاست.
آدرس:
تهران، خیابان ولیعصر، ابتدای خیابان سرلشکر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲