سازنده ‌این تخت نفیس محمدسعید لاهیجی معروف به سعیدای گیلانی و بی‌بدل‌خان، خوشنویس و هنرمند ایرانی بود که در قرن ۱۷ میلادی برای شاه جهان، پادشاه گورکانی هند ساخته شد. شاه‌جهان از آن تخت در بارگاه عمومی خود در پایتختش دهلی هند استفاده می‌کرد و الماس بسیار گران قیمت و استثنایی کوه نور و دریای نور در آن کار گذاشته شده‌بود.

سرانجام نادرشاه افشار، امپراتوری گورکانیان در هند را فتح کرد و غنایم باارزش بسیاری از جمله تخت طاووس (نادری) را با خود به ایران آورد.
از آن پس آوردن نام تخت طاووس نه تنها خود تخت، بلکه شاهنشاهی ایران را در اذهان زنده می‌کرد. ولی متاسفانه در جریان نا آرامی‌های پس از قتل نادر شاه افشار این تخت توسط گردان خراسان تخریب وجواهرات آن به یغما برده شد.

پس از آن در دوران فتحعلی‌شاه قاجار تخت جدیدی با نام تخت طاووس (قاجاری) ساخته شد. این تخت که ابتدا تخت خورشید نام داشت، در سال ۱۲۱۶ هجری قمری به فرمان فتحعلی شاه قاجار توسط جواهرسازان اصفهان ساخته شد.
از سال ۱۲۲۴ قمری، از نخستین شب ازدواج فتح علی شاه با طاووس خانم تاج‌الدوله که نه ساله بود تخت به نام وی، تخت طاووس نامیده شد. این تخت هم اکنون در موزه جواهرات ملی ایران است.
همچنین در دوره پهلوی، خیابان شهید مطهری کنونی، خیابان تخت طاووس نام داشت.