فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف ایرانی در حدود سال ۵۴۰ هجری متولد و در سال ۶۱۸ درگذشت. عطار چنانکه از نامش پیدا است، در نیشابور دکان عطاری داشت. او که داروسازی و عرفان را از شیخ مجدالدّین بغدادی فرا گرفته‌بود، به کار عطّاری و درمان بیماران می‌پرداخت. آز آثار زبانزد وی می‌توان تذکره الاولیا و منطق الطیر را نام برد. او در حمله مغول به نیشابور کشته شد.
آرامگاه عطار از بناهای دوره امیر علیشیر نوایی است و در سده نهم هجری ساخته شده است. بنای کنونی آرامگاه دارای هشت ضلع و گنبدی کاشی کاری شده و چهار در ورودی است. در نمای بیرونی آن چهار غرفه کاشی کاری شده تعبیه شده است و در وسط بقعه، قبر عطار و یک ستون هشت ترکی به ارتفاع ۳ متر وجود دارد. عطار چنانکه از نامش پیدا است، در نیشابور دکان عطاری داشت و در حمله مغول به نیشابور کشته شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است.

در سال ۱۳۱۴ ه.ش انجمن آثار ملی اقدام به کاشیکاری و مرمت تزئینات آن نمود و محوطه ای زیبا در جوار بقعه سازماندهی نمود. آرامگاه عطار بنایی هشت ضلعی است که گنبد آن کاشیکاری و مزین به گل و بوته و نقوش هندسی و کتیبه کوفی و معلقی می باشد. بر بدنه خارجی این بنا چهار ایوان ورودی ایجاد شده است, فضای داخلی آرامگاه نیز هشت ضلعی است.سنگ مزار عطار از نوع افراشته سیاه رنگی است که بر روی آن اشعاری به خط ثلث نوشته شده است.

آدرس :  نیشابور – خیابان عرفان – آرامگاه عطار نیشابوری