آرامگاه باباطاهر همدانی بالای تپهای در شمال غربی شهر همدان قرار دارد. باباطاهر همدانی، معروف به باباطاهر عریان، شاعر دوبیتیسرای معاصر با دورهی حکومت سلجوقیان (اواخر قرن چهارم و اواسط قرن پنجم هجری) است. بنای آرامگاه باباطاهر یکی از نمونههای ممتاز و بدیع معماری عصر حاضر می باشد که با تلفیقی از معماری قرن هفتم و هشتم هجری، به جایگاهی برای علاقهمندان به ادبیات و این شاعر نامی، در همدان تبدیل شده است.
باباطاهر از شعرای مشهور در اوایل قرن پنجم هجری است که در همدان به دنیا آمد. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته میدادهاند و عریان به دلیل بریدن او از تعلقات دنیوی بوده است. ترانههای شورانگیز باباطاهر با لهجه دلپذیر لری سروده شده است.
آرامگاه باباطاهر در یک میدان مستطیلشکل زیبا و سرسبز قرار دارد و گنبدی فیروزهای رنگ به شکل منشور و قاعدهای هشتضلعی دارد. سقف آرامگاه نیز به زیبایی تمام کاشیکاری شده است. برج آرامگاه روی یک قاعدهی هشتضلعی قرار گرفته است. ستونهای هشتگانهی برج، سنگ مزار، کف آرامگاه و پلههای آن از سنگ گرانیت ساخته شده است. بنای اصلی که ابعاد آن ۱۰ در ۱۰ متر است با مجموعهای از منشورها پوشیده شده که دارای مدخلها و منافذ نوری هستند.
برخی از بزرگان و ادیبانی که در جوار مزار باباطاهر آرمیده اند:
محمد ابن عبدالعزیز از ادیبان سده ۳ هجری – ابولفتح اسعد از فقیه هان سده ۶- میرزا علی نقی کوثر از دانشمندان سده ۱۳ و مفتون همدانی از شاعران سده ۱۴
