30 دی 775

آرامگاه سعدی شیرازی

2564 دفعه

آرامگاه سعدی که به سعدیه نیز شهرت دارد در تنگ سعدی واقع در شمال شرقی شهر شیراز قرار دارد و بعد از حافظیه شیراز دومین پایگاه فرهنگی و محل گردهمایی ادب دوستان در این شهر به شمار می رود. آرامگاه سعدی در دامنه کوهی به نام فهندژ (پهندژ) و در قریه ای به همین نام واقع شده است. هم اکنون این قریه با اتصال به شهر به شهرک سعدی معروف است.
شیخ مصلح الدین عبدالله شیرازی مشهور به شیخ سعدی شاعر و نویسنده بزرگ ایران به سال ۶۰۰ هجری قمری در شیراز به دنیا آمد و در سال ۶۹۴ هجری قمری در همین شهر وفات یافت. آثار سعدی متنوع و بسیار است و تمام آنها تحت عنوان کلیات سعدی جمع آوری و تدوین شده که مهم ترین آنها بوستان و گلستان است. وی در شیراز و نظامیه بغداد به تحصیل پرداخت و سپس سفری طولانی به بین النهرین، شام، حجاز و شمال آفریقا کرد و پس از کسب تجارب فراوان به شیراز بازگشت. مکانی که اکنون آرامگاه سعدی است، در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌ گذرانده و سپس در همان‌ جا دفن شده‌ است.
اولین مقبره در قرن هفتم توسط خواجه شمس الدین محمد صاحب‌ دیوانی وزیر معروف آباقاخان، بر فراز قبر سعدی ساخته شد. در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ ویران گردید و اثری از آن باقی نماند. تا این که در سال ۱۱۸۷ هجری قمری به دستور کریمخان زند، عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر فراز مزار شیخ بنا شد که شامل ۲ طبقه بود. بنایی که در زمان کریمخان ساخته شده بود تا سال ۱۳۲۷ هجری شمسی برپا بود. در سال ۱۳۲۹ توسط علی‌ اصغر حکمت و انجمن آثار ملی ایران، بنای کنونی به جای ساختمان قدیمی ساخته شد و مراسم افتتاح رسمی آن در اردیبهشت ماه ۱۳۳۱ برگزار گردید که این بنا با اقتباس از کاخ چهل ستون و تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی توسط محسن فروغی ساخته شد.
در داخل آرامگاه هفت کتیبه از گلستان و بوستان به خط استاد بوذری نوشته شده است. در زیرزمین این مکان حوضخانه ای با آب زلال و ماهی های زیبا وجود دارد که استراحتگاه مسافران و گردشگران نیز محسوب می شود. محوطه باغ به سبک ایرانی گلکاری، درختکاری و باغچه بندی شده‌ است. در وسط حیاط دو حوض مستطیل شکل، با جهت شمالی – جنوبی در دو طرف محوطه آرامگاه قرار دارد و حوض دیگری در جهت شرقی – غربی در مقابل ایوان اصلی بنا واقع شده‌ است.
در پشت باغ دلگشا و نرسیده به آرامگاه سعدی در خیابان اصلی آبشار مصنوعی بسیار زیبایی وجود دارد که مسافران و گردشگران قبل از ورود به آرامگاه سعدی ساعتی را در کنار آن به تفریح و استراحت و کوه نوردی می پردازند که دیدن آن خالی از لطف نیست.
این بنا در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۴ به شماره ۱۰۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آخرین ویرایش در یکشنبه, 23 ارديبهشت 1397 14:59