16 -2670

شهرتایچونگ در تایوان

3777 دفعه

شهر تایچونگ واقع در غرب تایوان است که جمعیتی بالغ بر ۲٫۶ میلیون نفر دارد که این شهر را در جایگاه سومین شهر بزرگ این جزیره پس از تایپه و کائوسیونگ (kaohsiung) قرار میدهد . این شهر در غرب کوه های مرکزی واقع شده است . تایچونگ در سال ۱۷۰۵ به عنوان بخشی از شهرستان چانگهوا با نام دادون تاسیس شد . ژاپنی ها شهر تایچونگ را انتخاب کردند تا آنرا بعنوان اولین منطقه مدرن در تایوان بسازند . برای رسیدن به این هدف، دولت ژاپن در جاده ها، سدها و رودخانه ها زیادی سرمایه گذاری کرده است. یکی از پروژه های اصلی پارک Taichung بود که هنوز هم یکی از محبوب ترین مکان های شهر برای استراحت است.
بومیان تایوان Atayal و همچنین چندین قبیله Aborigine Plains تایوان (از جمله Taokas، Papora، Pazeh، Hoanya و مردم Babuza) دشت هایی را تشکیل می دهند که تایچونگ مدرن را تشکیل می دهند. آنها ابتدا شکارچی بودند و بعدا با پرورش ارزن و تارو زندگی خود را می گذراندند. در قرن هفدهم، پاپورا، بابوزا، Pazeh و Hoanya، پادشاهی میداگ Middag را تأسیس کرد و بخش غربی Taichung شهر تایچونگ تایوان کنونی را اشغال کرد.

سلسله چین

در سال ۱۶۸۲، سلسله چینگ کنترل پناهندگان غرب تایوان را از خانواده چنگ (پادشاهی تونگ نینگ) به دست آورد. در سال ۱۶۸۴، بخش Zhuluo تاسیس شد، که شامل شمال جنوب توسعه نشده تایوان بود. تاجونگ مدرن امروزه به (Toatun) تواتون (چینی: 大墩؛ پینیین: Dādūn؛ Wade-Giles: Ta4-tun1؛ پوتش-اوجی: Toa-tun؛ به معنای: “تپه بزرگ”) در سال ۱۷۰۵ تبدیل شد.برای تقویت کنترل چینگ، یک پادگان در سال ۱۷۲۱ در نزدیکی پارک تاجونگ امروز توسط لان تینگ چن (Lan Ting-chen) تاسیس شد.
در شمال شهر، در رودخانه Dajia، در سال ۱۷۳۱ پس از آن که مقامات چینی به کار خود ادامه دادند، یک شورش بومی آغاز شد. این قیام در ماه مه ۱۷۳۲ پیش از آنکه شورشیان توسط نیروهای چینگ به کوه ها تعقیب شوند، به عنوان محل تجمع شهر چانگوا در جنوب کشور گسترش یافت.
هنگامی که استان تایوان در سال ۱۸۸۷ به عنوان یک استان مستقل اعلام شد، دولت قصد داشت تا پایتختی برای خود در مرکز شهر توایوان، که همچنین به عنوان محل ریاست تعیین شده بود، تأسیس کند. بنابراین، شهر “تایوان-فو”، به معنی “شهر پایتخت تایوان”، از Tainan تاینان مدرن امروز است که عنوان آن بیش از ۲۰۰ سال قدمت دارد. لیو مینگ چوان، مسئول رسمی چینگ، اجازه نظارت بر توسعه این منطقه را داد که شامل ساختن راه آهن به دلیل محل سکونت در این شهر بود. با این حال، مرکز استان در نهایت به تایپه منتقل شد.

امپراطوری ژاپن

پس از اینکه چین در سال ۱۸۹۵ در جنگ چین و ژاپن شکست خورد، تایوان با پیمان شیمونوسکی به ژاپن انتقال یافت و نام شهر به Taichū (ژاپنی: 臺中) تغییر یافت. ژاپن به دنبال توسعه شهر بود تا تایوان به اولین منطقه “مدرن” تبدیل شود. دولت ژاپن در جاده ها، سدها و رودخانه ها سرمایه گذاری کرد. در سال ۱۹۰۱، Taichū Chō (臺中 廳) یکی از بیست ناحیه اداری محلی بود که در اطراف این جزیره تاسیس شد. در سال ۱۹۰۴، شهر Taichū دارای جمعیت ۶،۴۲۳، بود.
پارک Taichū در سال ۱۹۰۳ تکمیل شد. یک برج که مارک دروازه قدیمی را به پارک جدیدی که در آن امروز قرار دارد منتقل شد. اولین بازار در Taichū در سال ۱۹۰۸ در کنار جی جیانگ جاده بین جاده ای ZhongZheng و ChengGong ساخته شده است و هنوز هم در حال استفاده است. ژاپن یک پروژه راه آهن جزیره شمال-جنوب را به عهده گرفت. ایستگاه Taichū تکمیل شد و در سال ۱۹۱۷ شروع به کار کرد. شهر تایوچو به طور رسمی توسط مقامات امپریالیست ژاپنی در سال ۱۹۲۰ افتتاح شد و سالن شهرداری تایچو در سال ۱۹۲۴ پس از یازده سال ساخت به پایان رسید. فرودگاه کوکن (公館 空港)، که در حال حاضر به عنوان فرودگاه Taichung شناخته می شود، در زمان حکومت ژاپن ساخته شد.
دانشکده دپارتمان Taichū (که در حال حاضر به عنوان اولین دبیرستان Taichung شناخته می شود) در سال ۱۹۱۵ توسط نخبگان محلی، از جمله Lin Hsien-Tang و برادرش Lin Lieh-tang (zh)، دو روشنفکر ثروتمند تایوان تاسیس شد. این دانشکده در تلاش بود تا فرهنگ تایوان را آموزش دهد و روح جنبش محلی سازی تایوانی را تقویت کند. انجمن فرهنگی تایوانی، که در سال ۱۹۲۱ در تایپه توسط Lin Hsien-tang تاسیس شد، در سال ۱۹۲۷ به Taichū نقل مکان کرد. اکثر اعضای این انجمن از Taichū و مناطق اطراف آن بودند. این شهر مرکز فرهنگ و ملیت تایوانی شد.

جمهوری چین

در پایان جنگ، ژاپن کنترل خود را بر تایوان تحمیل کرد. دوران اولیه پس از جنگ، آشفتگی برای تایوان به بار آورده بود. ناسیونالیست های تایوانی به سه گروه تقسیم شدند، یکی از آنها به عنوان “Taichung Clique” شناخته می شد. آنها مردانی بودند که در دوران جنبش ژاپن از وضعیت نسبتا بالا برخوردار بودند مانند لین هسیان تانگ، یانگ چائوچیا، یانگ یونگ چانگ و … آنها سعی کردند آنچه را که به عنوان رهبران جدید سیاسی این جزیره معتقد بودند انجام دهند. با این وجود، مدیرکل ROC این جزیره، چن یی، با این گروه مخالف بود زیرا بسیاری از مردم، به ویژه تجار و صاحبخانه ها، مخالف سیاست های ROC بودند. در پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵، تایوان توسط ROC پذیرفته شد که به طور گسترده به عنوان چین شناخته شد. از زمان شکست و اخراج دولت حاکم Kuomintang ROC توسط حزب کمونیست چین از سرزمین اصلی چین در سال ۱۹۴۹، دولت ROC تنها در تایوان و در مجاورت آن در جزایر تنها نامیده می شود. واقعیت این است که تایوان به عنوان یک کشور مستقل با حمایت ایالات متحده، دوست نزدیک خود کار می کند.
فرودگاه تایوان در سال ۱۹۵۴ با توجه به معاهده دفاع دو جانبه کشور چین و آمریکا گسترش یافت و بعد از آن در ۲۰ مارس به عنوان معاون رئیس ستاد سرکوب گاریسون در Xuzhou شناخته شد، سرهنگ دوم ارتش که در ۱۰ ژانویه ۱۹۴۸ درگذشت، شکست ناسیونالدین در کمپین Huaihai را مشخص کرد.
در سال ۱۹۶۶، نیروی هوایی ایالات متحده پایگاه هوایی نیروهای مشترک را با کد فرودگاه CCK تاسیس کرد. این درحالی بود که بزرگترین پایگاه هوایی نیروی دریایی خاور میانه بود که اجازه داد B52 Stratofortress فرود بیاید. در جریان جنگ ویتنام، CCK یک انبار برای نیروی هوایی ایالات متحده شد. نیروی هوایی ایالات متحده با دو دسته جنگنده مسلح شده بود تا زمانی که معاهده دفاع دو طرفه چین و آمریکا در ۳ مارس ۱۹۵۵ به اجرا در آمد. نظامیان ایالات متحده از پایگاه هوایی CCK و پایگاه هوایی ShueinNa برای اجرای بسیاری از عملیات های خود در ویتنام، استفاده می کردند.. این پایگاه متوقف شد و بسیاری از تاسیسات آمریکایی پس از آنکه نیکسون روابط دیپلماتیک با دنگ شیائوپینگ از چین را در سال ۱۹۷۹ برقرار کرد، پس از مرگ رئیس جمهور مائو، بازنگری دیپلماتیک روابط با چین امروز برقرار شد.
در سال ۱۹۴۷لای تین شن اولین شهردار شهرستان تاچونگ (که شامل شهر تاچونگ) انتخاب شد. او یک مرد بسیار محترم بود. تصویر او هنوز در ساختمان شهرداری تاچونگ مورد استفاده قرار می گیرد. این مقام توسط حکومت در طی دوره موقت منصوب شد.
پس از از دست دادن جنگ داخلی چین به کمونیست ها، کوئین مینگ (KMT)، دولت جمهوری چین را به تایوان نقل مکان کرد. هر دو منطقه Taichung در سال ۱۹۴۹ توسط دولت ROC یک شهرستان و شهرستان استانی اعلام شد. از آن زمان، شهر به عنوان مرکز آموزش عالی، تجارت و فرهنگ رشد کرد، که ۷۰ درصد از کارکنان در صنایع خدماتی کار می کنند. در اطراف شهر، تولیدی را که ۴۸ درصد از نیروی کار را استخدام کرده بود، به کار گرفت و به طور موفقیت آمیز در ماشین آلات، متمرکز شد، که “مکانیک” نامگذاری شده بود. در تاریخ ۲۵ دسامبر ۲۰۱۰، شهر با محیط اطراف شهرستان تاچونگ برای ایجاد یک شهرداری ویژه از ۲٫۶۵ میلیون نفر در سراسر ۲،۲۱۴ کیلومتر مربع (۸۵۵ sq mi) گسترش یافته است.

اقتصاد شهر تایچونگ تایوان

قلب اقتصاد تایچونگ توسط کسب و کارهای کوچک تشکیل شده است. با این حال، تایچونگ همچنین مرکز مهمی برای تعدادی از صنایع کلیدی است، این شهر یکی از تولید کننده های اصلی دوچرخه و کالاهای ورزشی است. به عنوان مثال Giant که یک نام تجاری دوچرخه شناخته شده در هلند است ، در تایچونگ تاسیس شده است.

آب و هوای شهر تایچونگ تایوان

تایچونگ دارای آب و هوای نیمه گرمسیری است آب و هوای تایچونگ ملایم تر از آب و هوای شهرهای بزرگ دیگر تایوان است. دما متوسط ​​بین ۶/۱۶ درجه سانتی گراد در ماه ژانویه تا ۶/۲۸ درجه سانتیگراد در ماه ژوئیه با میانگین سالانه ۲۳/۳ درجه سانتیگراد است.

حقایق جالب شهر تایچونگ تایوان:

چراغ های توقف و خطوط نشان دهنده بیشتر به عنوان پیشنهادی است به جای اینکه قوانین ترافیکی اعمال می شود.
اگرچه تایچونگ سومین شهر بزرگ تایوان است، هیچ گونه سیستم حمل و نقل سریع در این شهر وجود ندارد.
در ۱۰ سال گذشته، تایچونگ از یک پناهگاه برای گانگستر ها به “شهر قابل زندگی” در تایوان تبدیل شده است

مکان های دیدنی تایچونگ:

سالن تئاتر ملی تایچونگ (National Taichung Theater)

سالن تئاتر ملی تایچونگ که در صنعت ساخت و ساز نام مستعار "دشوارترین بنای ساخته شده" را به آن تعلق داده اند، به دست معمار پر آوازه ژاپنی به نام تویو ایتو (Toyo Ito) که شهرت بین المللی دارد طراحی شده است.
در ساخت این سالن تئاتر از مفهوم غار صدا (Sound Cave) الهام گرفته شده و باعث شده تا در تعریف تکنیک ها و متریال های امروزی، یکی از صیقلی ترین و استوارترین نیم رخ ها را از خودش به نمایش بگذارد و از این رو به یکی از فعال ترین سالن های برگزاری تئاترهای شهر تبدیل بشود.
تصویر مسیل های آبی و باغچه معلقی که در بیرون سالن اپرای این محل خودنمایی می کند، باعث یک سنت شکنی بزرگ شده و جدایی همیشگی صحنه نمایش و تماشاگران را چه در بیرون و چه در درون این محل از بین برده است. هدف از این طراحی ارتقای گفتگو مابین مردم، هنر و معماری است و نیز کاری کرده که مردمان مراجعه کننده اش یک بار دیگر به اصول اولیه زندگی که درک حس واقعی می باشد بازگردند.

راهروی کالیگرافری گرین وِی (Calligraphy Greenway)

فضای سرسبز مسیر گرین پارک (Green Park Road) که شباهت بسیاری به باند فرودگاه دارد، وظیفه دارد تا موزه ملی علوم طبیعی (National Museum of Natural Science)، سیتیزِنز پلازا (Citizens Plaza)، سی اِم پی پارک لِین (CMP Park Lane) که موزه هنرهای فضایی می باشد، موزه ملی هنرهای زیبای تایوان (National Taiwan Museum of Fine Arts) و همنیطور کلی غذا فروشی خیابانی را به همدیگر متصل نماید. فضای این منطقه بر اساس فعالیت های متفاوتی که در آن جریان پیدا می کند دائماً در حال تغییر است. گاهی شلوغ، گاهی آرام، گاهی پر از جمعیت و گاهی نیز خالی و خلوت می شود، همین باعث شده که مردمان حاضر در آن، یک تعادل طبیعی و جریانی مثل چمن زارهایی این فضای سبز که مثل خطوط خطاطی شده هستند را به نمایش بگذارند.

راهروی مسیر دوچرخه سواری دونگ فِنگ (Dong-Feng) و مسیر دوچرخه سواری هوآ فِنگ (Calligraphy Hou-Feng)

مسیر دوچرخه سواری هوآ فِنگ به درازای 4.5 کیلومتر در امتداد خط راه آهن قدیمی ماونتِین (Mountain Railway Line) ساخته شده است. در طول این مسیر می توان دید که نمای زیبایش هر لحظه در حال تغییر کردن است. این مسیر از روی یک پل آهنی که بر فراز رود داجیا (Dajia River) قرار دارد عبور کرده و از میان تونل مسیر راه آهن قدیمی گذر می کند تا زیبایی اش بیشتر و بیشتر شود. مسیر دوچرخه سواری حدوداً 12 کیلومتری دانگ فِنگ گرین کوریدور (Dong-Feng Bikeway Green Corridor)، اولین مسیر دوچرخه سواری کشور تایوان است که در یک خط راه آهن از رده خارج ساخته شده است. چشم انداز زیبای این مسیر همان زیبایی های مردمان نسل هاکا (Hakka) را به نمایش می گذارد. درختکاری های صورت گرفته در امتداد این راه روی سبز، هماهنگی بی نقصی را با رود داجیا که در کنارش جریان دارد به وجود آورده است. مسیر دوچرخه سواری دونگ فِنگ به مسیر دوچرخه سواری هوآ فِنگ متصل می شود و یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری منطقه تایچونگ به حساب می آید.

بازار شبانه فِنگ چیا (Feng Chia Night Market)

بازار شبانه فِنگ چیا در شعاع یک کیلومتری از دانشگاه فِنگ چیا (Feng Chia University) بر پا شده است. این مکان بازار شبانه وِن هوآ (Wen-hua)، جاده فِنگ جیا (Feng jia)، جاده سیتون (Xitun)، جاده فوکینگ (Fuxing) و همینطور مرکز خرید بیکِن سان پلازا (Beacon Sun Plaza) را شامل می شود. بر اساس تحقیقات بازاریابی صورت گرفته، این بازار یکی از پرطرفدارترین و پر بازدید ترین ها در میان مخاطبان جوان می باشد. در تعطیلات آخر هفته، نزدیک به 30 هزار نفر از میان این محل گذر می کنند! شاید حتی بتوان گفت که اینجا محبوب ترین بازار شبانه کل کشور تایوان است. فِنگ چیا هر نوع غذای بیرون بر و انوع اسنک های خلاقانه ای که بتوان برای یک بار هم که شد امتحانشان کرد را ارائه می کند. همچنین این بازار پر از لباس هایی است که به هدف جلب نظر دانشجوهای جوان عرضه می شوند. اجناس امروزی و قیمت های مناسب از ویژگی های مهم این بازار می باشد. می توان گفتکه منطقه سیتون، بزمی احساسی را برای چشم ها و البته شکم بازدید کنندگانش به پا کرده است.

چشمه آب گرم گوگوآن (Guguan)

گوگوآن در میان زمین های ناهموار که پر از قله های مرتفع سر به آسمان کشیده می باشد قرار گرفته است. این چشمه آب گرم در تمامی طول سال از میان سنگ هایی که در پای کوه ها قرار دارند می جوشد. به دلیل وجود میزان بالای گوگرد در این آب ها، به هنگامی که به نزدیک شدن این چشمه ها می توان بوی هوایی که با بوی تند گوگرد پر شده را استنشاق کرد. گفته می شود که مِیجی (Meiji)، پادشاه کشور ژاپن پس از حمام کردن در اینجا صاحب یک پسر شد و برای همین است که نام دیگر این چشمه ها "چشمه های پسر" (Son Springs) گذاشته شده است.

آخرین ویرایش در سه شنبه, 29 بهمن 1398 09:32